Notities / Notes - ‘Waar ik nu ben’ / 'Where I am now', installation with text for Huis de Pinto - Amsterdam

(scroll down for English)

Waar ik nu ben / Where I am now,
Huis de Pinto, Amsterdam
wall installation with text
01/12/2020 - 31/08/2021

With thanks to

curator - Jacqueline Verhaagen,
for this project, I have had conversations with: Maarten Borger, Cuneke Mertens, Herman Feddema, Emma Hogendorp, Tine Sijbesma and Diet Verschoor.

photos - G.J van Rooij

text editing - Marijke Bovens

NL
‘Een plek waar we niet op doorreis zijn’. Dit citaat uit het boek ‘Waar ik nu ben’ van Jhumpa Lahiri is als eerste op de wand in de leeszaal aangebracht. Het fragment intrigeert mij omdat het een verbinding formuleert tussen taal, plaats en persoonlijke geschiedenis. Is de HdP een beschutte plek waar je even niet op doorreis bent en contact maakt met anderen? En actueel is ook de vraag: wat betekent een HdP als ontmoetingsplek in Corona tijd?

De zin uit het boek van Jhumpa Lahiri heb ik als aanleiding gebruikt voor de gesprekken die ik van september t/m oktober 2020 heb gevoerd met zes zeer betrokken vrijwilligers van Huis de Pinto. Het eerste gesprek vond plaats in een café in de buurt, later heb ik ook in het Pintohuis zelf, in de keuken, met een vrijwilliger afgesproken. Drie vrijwilligers kwamen op mijn atelier en zelf ben ik bij één persoon thuis geweest. Het waren leuke, lange gesprekken, waarin we elkaar leerden kennen en waarin de vrijwilligers over hun band met Huis de Pinto vertelden. Ook ‘Corona’ kwam ter sprake vanwege de lockdown. Het Pintohuis moest ongeveer zes maanden gesloten blijven, net als alle bibliotheken in het land. Ik vroeg hen of ze het huis hebben gemist en wat ze hadden gedaan in de maanden dat het dicht was. Maar ik stelde vooral vragen over welke boeken ze lazen en of ze van Jhumpa Lahiri hadden gehoord.

Uit de zes gesprekken heb ik tien fragmenten geselecteerd voor de wandinstallatie. Tien fragmenten vond ik, in combinatie met de regels van Lahiri, in evenwicht voor het totaalbeeld.

Er zijn regels die iets zeggen over Huis de Pinto; hoe het huis wordt gebruikt en wie er op bezoek komen. Andere regels refereren aan het gesprek. En er is een kreet die energiek verwijst naar de toekomst. Tien regels is natuurlijk totaal niet representatief - de gesprekken duurden elk ruim anderhalf uur. Je haalt dus altijd de fragmenten uit de context. Hoe kies je dan integer?

Ik vond het belangrijk dat de fragmenten gezamenlijk iets wezenlijks zeggen over de plek, de mensen die er komen, en ook over het project en werkwijze. De fragmenten verwijzen niet direct naar het citaat van Jhumpa Lahiri of naar het boek. Eigenlijk speelde het boek niet zo’n grote rol omdat niet iedereen het kende – vier van de zes vrijwilligers hadden het gelezen.

In de gesprekken heb ik me geconcentreerd op de relatie van de betreffende vrijwilliger met Huis de Pinto. Omdat het huis een roerige voorgeschiedenis kende in dit deel van de Amsterdamse binnenstad, heb ik ook fragmenten gekozen die over het typische karakter van Huis de Pinto vertellen. Het kan best zijn dat ik op een ander moment andere fragmenten zou hebben gekozen.

De letters van het citaat zijn zwart, behalve elke tweede letter die magenta is gekleurd. De fragmenten uit de gesprekken zijn een slag kleiner en in donker goud uitgevoerd. Stilletjes verwijst dit naar het vloeiende van spraak. Afhankelijk van waar je staat en het licht van de dag, neemt de goudkleur een andere schakering aan. Het goud past bij het interieur en plafond en heeft een tijdloos karakter.

Hieronder een overzicht van de fragmenten:

De plek; hoe het was en hoe het is geworden. Dit zegt iets over dat plekken veranderen.

-        ‘Hij herinnerde zich nog waar de boeken stonden’

-        ‘Het moest geen stoffige bedoening worden’  

-        ‘Doorlaatbaarheid. Meervoudige wisselwerking tussen gebruikers en gebouw.’

Gesprekken; over dit project, hoe ik me verhoud tot mijn gesprekspartner:

-        ‘Ze vroeg hoe ik de gesprekken wilde aanpakken en wat ik ermee wilde doen.’

-        ‘We bleken een aantal overeenkomsten te hebben.’

Fragmenten; over de bezoekers van Huis de Pinto

-        ‘Ook de kwetsbare mensen die er komen’

-        ‘Vaak zijn het jazzliefhebbers of studenten van het conservatorium’

Fragmenten; over hoe je leest en wat het met je doet

-        ‘Er waren en zijn vele boeken voor haar om weg te dromen en om mee op een andere plek te zijn’

-        ‘Poëzie lezen is woorden onderste boven schikken’

Tot slot vond ik onderstaand fragment een goede boodschap voor op de muur, omdat het de positieve intentie van Huis de Pinto verwoordt:

-        ‘Voor een digitale toekomst en een humaan heden’

EN
’A place where we are not passing through'. This quote from the book 'Where I am now' by Jhumpa Lahiri is the first one on the wall in the reading room. It intrigues me because it formulates a connection between language, place and personal history. Is the HdP a safe haven where you can take a break and make contact with others? And the question is also relevant: what does an HdP mean as a meeting place in Corona time?

I used this sentence from Jhumpa Lahiri's book as the basis for the conversations I had with six very enthusiastic volunteers at Huis de Pinto from September to October 2020. The first conversation took place in a local café, later I also met with a volunteer in the Pinto House itself, in the kitchen. Three volunteers came to my studio and I myself visited one person at home. They were nice, long conversations in which we got to know each other and in which the volunteers talked about their relationship with Huis de Pinto. Corona' also came up because of the lockdown. The Pinto House had to remain closed for about six months, just like all the libraries in the country. I asked them if they missed the house and what they had done in the months it was closed. But mostly I asked questions about what books they read and whether they had heard of Jhumpa Lahiri.

From the six conversations, I selected ten fragments for the wall installation. I found ten fragments, in combination with Lahiri's lines, balanced for the overall picture. There are sentences that say something about Huis de Pinto; how the house is used and who visits it. Other entries refer to the dialogue. And there is a phrase that energetically refers to the future.

Of course, ten lines is not at all representative - each conversation lasted over an hour and a half. Therefore, the fragments are always taken out of context. So how do you select with integrity? For me, it was essential that the fragments collectively say something substantial about the place, the people who visit it, and also about the project and the approach.

The fragments do not refer directly to the quote by Jhumpa Lahiri or to the book. In fact, the book did not play a major role because not everyone knew about it - four of the six volunteers had read it. In the interviews, I focused on the volunteer's relationship with Huis de Pinto. Because the house had a turbulent history in this part of Amsterdam's city centre, I also chose fragments that tell of the typical identity of Huis de Pinto. It may well be that I would have chosen different fragments at a different time.

The letters of the quote are black, except for every second letter which is coloured magenta. The fragments from the conversations are a bit smaller and in dark gold. Silently, this refers to the fluidity of speech. Depending on where you stand and the light of the day, the golden tone takes on a different hue. The gold matches the interior and ceiling and has a timeless character.

Below is an overview of the fragments:

The place; how it was and how it has turned out. This reflects the notion of how places change.

- ‘He remembered where the library books were kept'.

- ‘It shouldn't become a stuffy place'. 

- ‘Permeability. Multifaceted interaction between users and building'.

Conversations; about this project, how I relate to my interviewee:

-‘ She asked me how I wanted to conduct the interviews and also what I intended to do with the outcome.’

- ‘We appeared to share a few similarities’

Fragments; about the visitors of Huis de Pinto

- ‘The fragile ones who come here too’

- ‘Often, it is jazz lovers or students from the conservatory'.

Fragments; about reading and what it does to you

- ‘There were and are countless books for her to daydream about and to take her to another place'.

- ‘Reading poetry is rearranging words upside down'

Finally, I found the following excerpt a good message for the wall, because it expresses the positive intention of Huis de Pinto:

- ‘For a digital future and a humane present'.